حضانت در طلاق به چه صورت است؟
حضانت فرزند چیست؟
حضانت فرزند یک مفهوم حقوقی است که به والدین یا شخصی که مسئولیت پرورش و تربیت فرزند را بر عهده دارد، اجازه می‌دهد تا اقدامات مراقبتی و تصمیمات مربوط به فرزند را انجام دهد. حضانت فرزند مسئولیت اصلی برای تامین نیازهای روزانه و مراقبت از فرزندان است و شامل اموری مانند تغذیه، آموزش، سلامت و تربیت فرزند است. این حق به والدین تعلق می‌گیرد و در صورتی که والدین جدا شده باشند، ممکن است دادگاه تصمیم بگیرد که کدام یک از آنها حق حضانت فرزند را دارد یا حتی ممکن است به توافقی بین آنها برسند که حقوق حضانت را با هر دوی آنها تقسیم کنند.
حضانت فرزند به دو نوع تقسیم می‌شود:
- حضانت فیزیکی
- حضانت قانونی
حضانت فیزیکی به معنای زندگی روزانه با فرزند است، در حالی که حضانت قانونی به مسئولیت تصمیم‌گیری در مورد امور حقوقی و پزشکی مربوط به فرزند می‌پردازد. در بسیاری از موارد، والدین می‌توانند توافق کنند که هر دو نوع حضانت را به طور مشترک به اشتراک بگذارند. اما در مواردی که والدین قادر به توافق نیستند، دادگاه تصمیم می‌گیرد که کدام والد حق حضانت را دارد و یا چگونه این حق بین والدین تقسیم شود. این تصمیمات باید بر اساس مصلحت کودک و منافع او صورت گیرد تا بهترین شرایط برای رشد و تربیت فرزندان فراهم شود.بهتر است تا در هنگام جدایی یک وکیل طلاق در کنار خود داشته باشید تا بدرستی از این مرحله عبور کنید.
حضانت در طلاق به چه صورت است؟
در صورت طلاق والدین در وضعی که دارای فرزندان تحت حضانت و زیر سن مربوط می باشند مسئله حضانت مطرح می گردد،
اصولا و قانونا پسر کمتر از ۱۵سال قمری و دختر کمتر از ۹سال قمری تحت حضانت ابوین خود می باشند.
لذا در صورت وقوع طلاق مابین پدر و مادر و یا جدایی آنها تکلیف حضانت این کودکان محل بحث و رسیدگی دادگاه در دعوای طلاق می باشد.
اجرای قواعد حضانت
در موارد فوق دادگاه ابتدا از زوجین می خواهد که اگر توافقی دارند در این زمینه اعلام کنند و در صورت عدم تسالم مابین ایشان دادگاه بر اساس مصلحت طفل تصمیم می گیرد.
اگر به لحاظ شرایط و مصلحت بودن طفل با هردو والدین به مصلحت کودک باشد مادر تا ۷سالگی و پدر پس از آن صالح به حضانت کودک خواهند بود.
البته طرفی که حضانت طفل را ندارد می تواند با تعیین دادگاه با فرزند مشترک پس از طلاق ملاقات نماید.
مگر اینکه ملاقات طفل به تشخیص دادگاه با پدر یا مادر نامبرده به مصلحت طفل نباشد.
دیدگاهتان را بنویسید